او به من چیزی نگفت و رفت ........

من به او بی ان که حرفی زده باشم ماندم............

کنار دلواپسی ایستگاه هشتم

سال ها بعد که مرا در ایستگاه دید

فهمید که ماندن و دم نزدن چه سخت است ........

وقتی سفیدی مو هایم برجسته ترین نشانی صورتم بود ......

باز هم چیزی نگفت اما این بار چشمانش خیس تر به نظر می رسید .....